Dobry kompromis? To coś takiego istnieje?

Nie lubię kompromisów w motoryzacji. Dla mnie prawdziwy samochód musi powstać na przekór rynkowi, musi być bezkompromisowy, musi być odrobinę…. bezsensowny. Generalnie kompromisy w motoryzacji prowadzą do powstania takich pojazdów jak……VW Golf. Po prostu nudnego, bez duszy, do przesady dopracowanego, do przesady poręcznego. Jednak czy w motoryzacji może istnieć coś, co można by określić mianem ,,dobrego kompromisu”? Dotychczas takie sformułowanie w odniesieniu do motoryzacji, przywodziło mi na myśl jedno słowo- oksymoron (jeśli nie kojarzycie, co to, sprawdźcie w Wikipedii- jest dość dokładnie wytłumaczone), jednak po zaawansowanych przemyśleniach, mogę powiedzieć, że są dziedziny, w których możemy mówić o dobrym kompromisie. Jakie? Załóżmy taką sytuację- jesteśmy młodymi przedsiębiorcami z branży np. ogrodniczej- potrzebujemy busa, do przewozu worków z torfem, do przewozu kwiatków, ale jednocześnie jesteśmy fascynatami motoryzacji i nie chcielibyśmy rezygnować ze swoistej ,,zadziorności”, jaka jest nam bardzo bliska. Albo inna sytuacja: jesteśmy ojcem rodziny: dwójka dzieci, pies i (niestety) żona, czy musimy rezygnować z przyjemności podróżowania mocnym i dynamicznym samochodem na rzecz nudnego, powolnego i wyglądającego przenudnie vana? Otóż muszę wszystkim obwieścić wszem i wobec że, nie! A w tej kwestii, głos motoryzacyjny postanowił zabrać Ford. Bo oto Ford, ma w swojej ofercie dwa samochody, które idealnie wpisują się w scenariusze napisane wcześniej przeze mnie, chodzi tu o S-Maxa, oraz o Transita Sportvana.

Ryzykownym posunięciem, ze strony Forda było wprowadzenie w jednym segmencie dwóch modeli samochodów, jednak Ford poszedł na całość i zafundował sobie w klasie dużych vanów, aż dwa modele. Doświadczenie speców od marketingu mówi o tym, że jeden producent nie powinien sam doprowadzać do sytuacji, kiedy to w jego produkty konkurują między sobą, a S-Max i Galaxy drugiej generacji to robią. Czy na pewno? Niezupełnie Galaxy skierowany jest do klientów o znacznie bardziej spokojnej naturze, którzy niekoniecznie cenią dynamikę, na pierwszym miejscu w samochodach typu van cenią przestrzeń.  S-Max wręcz przeciwnie, jest uosobienie właśnie wspomnianego wcześniej dobrego kompromisu . Wystarczy spojrzeć na ten samochód, by mimo wielkich rozmiarów zauważyć detale, które wpuszczają w jego design powiew dynamiki, cała bryła samochodu jest zwarta i wygląda naprawdę bardzo dobrze. Imitacje wylotów powietrza na bokach sugerują, że mamy do czynienia z naprawdę dużymi jednostkami napędowymi, które wymagają dodatkowego chłodzenia, podobnie jak duży wlot powietrza w zderzaku.  Nieprawdą jest też stwierdzenie, że S-Max i Galaxy są to bliźniaki technicznymi, bo w trakcie rozmowy z człowiekiem, który pracował w serwisie Forda dowiedziałem się, że różnią się one w sposób zasadniczy.  Ale tak naprawdę, samochód jest przełomem w motoryzacji. Do czasu, gdy wszedł on do sprzedaży vany były nudne, a głównymi założeniami, jakie miały spełniać to przestrzeń, bezpieczeństwo i przytulność. Ford z S-Maxem poszedł w innym kierunku- mamy samochód, który wygląda dynamicznie, ma mocne silniki, a przestrzeń (w stosunku do Galaxy) nie jest w nim priorytetem, choć nie można powiedzieć, że jest on mały i ciasny.

A co do Transita Sportvana, jest to tak naprawdę zwykły Transit, jednak dzięki zabiegom stylistycznym, zyskał on bardzo dynamiczny wygląd. Jakie to zabiegi? Transita Sportvana z daleka poznamy po szerokich dwóch pasach biegnących wzdłuż krótkiej maski, które przywodzą na myśl te z Forda GT, jak również po nisko profilowych oponach nałożonych na bardzo efektowne alufelgi. Mamy w nim również nakładki na nadkola, które mają sugerować, że auto jest szersze, oraz imitację podwójnego wydechu pod tylnym zderzakiem ( niestety jest to tylko imitacja, ponieważ nie wydobywają się z niej jakiekolwiek gazy). Sam samochód cieszy się sporym zainteresowaniem, mimo że można go mieć z najniższym dachem, oraz w najkrótszej wersji. Historia tego samochodu jest bardzo prosta. Najpierw Ford, z okazji rocznicy powstanie pierwszego Transita (lub jego zwycięstwa w wyścigu, bo tak- nie przesłyszeliście się się- Transity również kiedyś się ścigały) wypuścił w UK wersję limitowaną, która zeszła jak na pniu, później kolejne wznowienia tejże wersji, by na końcu umieścić ją, jako regularna wersja w cenniku Forda. Samochód jest naprawdę wyjątkowy, miałem okazję kilka razy widzieć go na żywo i na serio, robi wrażenie. Nie przejdziesz obok niego nie zwracając uwagi, tak jak na miliony innych busów, które krążą po naszych ulicach, ale zawsze przyciągnie Twoją uwagę. I bardzo dobrze! Takich samochodów powinno być więcej. Wiem, ze prowadząc firmę transportową, będąc kurierem DHLu, zwraca się uwagę na inne czynniki wybierając busa, ale jest też nisza klientów- jak choćby podany wcześniej przykład, którzy wybierają Transita Sportvana. Bo co, tak naprawdę liczy się w samochodzie dla takiego np. ogrodnika? Przestrzeń, a transit w tej wersji zmieści trzy europalety. 

Jedna tylko uwaga do niego- przeczytałem kiedyś opinie jednego dziennikarza motoryzacyjnego, że szkoda ze zamiast standardowych foteli w szoferce, nie można opcjonalnie zamówić, sportowych kubełków i zgadzam się z tą opinią. Apelujemy do Forda, o dodanie do opcji w tym modelu sportowych kubełków Recaro- nawet, jeśli miałoby się do odbić, na zniknięciu jednego miejsca (w standardzie z przodu zmieszczą się 3 osoby).

P.S.

1. Wejście do tej niszy rynkowej planował również Opel, stąd też przymiarki w postaci Opla Vivaro VPC, jednak nie wszedł on do produkcji. Prawdą jest również fakt, że Zafira występowała też w wersji OPC, która nie była nudna, smutna i wolna, jednak w mojej wypowiedzi chodzi o vana, który powstał tylko i wyłącznie z takim zamierzeniem by być sporty a nie, jako jedną z jego wersji.

2. Felieton nie zawiera lokowania produktu, nie był też inspirowany przez firmę Ford odpowiednim przelewem na moje konto- jesteśmy niezależnym blogiem motoryzacyjnym i całość tekstu powstała w sposób naturalnej inspiracji.